EVC Edamse Voetbal Club
De “vrienden van de Zondag 3 min 1” zijn er vandaag niet in geslaagd om koploper HSV Sport 4 (Hoorn) op een nederlaag te trakteren. Een nederlaag die gezien het spelbeeld meer dan verdiend zou zijn geweest. Met nog tien minuten op de klok deed een wereldgoal EVC de das om. Uit een hoekschop werd de bal door een op de rand van het strafschopgebied staande speler, middels een halve omhaal snoeihard en strak onder de lat tegen binnen gekegeld. Als een pak chocoladevla van 10 meter hoogte op een witte regenjas, zo hard spatte de bal tegen het net achter de kansloze Roy Kunst. Eindstand 0-1.
EVC had de zaakjes vandaag prima voor elkaar. Op het vertrouwde D-veld overigens, net als vorige week bij de 9-2 bekeroverwinning op Purmersteijn 7. Het kunstgras is door ons per direct afgezworen. In 2012 bij de opening van het “plastic fantastic” (of is dat van de films en is dit “fantastic plastic”), stonden de kunststof sprietjes nog recht overeind als een veld zonnebloemen in het schilderij van Vincent van Gogh. Door overmatig gebruik buiten de normale speeluren liggen de sprietjes inmiddels platter dan plat en is de demping gelijkwaardig aan het tapijt dat bij menig kampeerder in de zomermaanden in zijn voortent ligt. Ongetwijfeld zal het er ook mee te maken hebben dat een aantal spelers de strijd tegen de aantrekkingskracht langzaam aan het verliezen is. En dat doet pijn, vooral aan de knieën.
Dan de wedstrijd. Achterin zat het met Michael Onsia en de look-a-like van Simon Woudenberg in het centrum helemaal dicht. Ook de backs deden prima mee. Paul “hups” Buurs aan de ene kant en Jeffrey Kunst aan de andere kant. Zet daar nog even doelman Roy achter en je hebt een verdedigende stelling die in mening eerst elftal niet misstaat. EVC speelde gewoon een prima wedstrijd. Al na 5 minuten poeierde Toon Visser de bal van een meter of 25 achter de kansloze doelman, waarna het “leder” via de onderkant van de lat weer het veld in kwam. Daarna was het de beurt aan Patrick Sombroek. Hij mocht alleen op de doelman afgaan, maar deze redde prima op zijn inzet. Natuurlijk had HSV ook regelmatig balbezit. Je staat niet voor niets bovenaan en dit geroutineerde team bleek ook uitstekend te kunnen voetballen. Dicht bij ons doel kwam men echter nooit en EVC kreeg nog wel wat kansjes. Twee keer via onze aanwinst Tom van der Spek, de speler die sneller loopt dan zijn eigen schaduw. De hoek was moeilijk en de uitstekende doelman van HSV liet zich niet verrassen. Met 0-0 gingen we aan de thee.
EVC zat al lang en breed in de kleedkamer toen Paul “hups” zich daar nog eens meldde. Hij strompelde binnen alsof hij zojuist de vierdaagse van Nijmegen had volbracht op te krappe schoenen. Gevalletje Anky van Grunsven, oftewel een paardenbeet, oftewel een knietje vol in het bovenbeen. Aangezien collega Eyk bij Smilde Bakery ook wat fysieke problemen heeft is de brandende vraag “wie haalt er deze week koffie bij de maker van de saucijs ?”.
Met Eelco Rossenaar en Jeffrey Kemper als vervangers van Paul en Jeffrey Kunst ging EVC in de tweede helft verder waar het in de eerst helft gebleven was; lekker voetballen tegen een sportieve tegenstander. Grote kansen bleven voor EVC uit en als de bal al tussen de palen was, stond de HSV-doelman paraat. Hoogtepunt van de tweede helft was het schot van Marco Kassteen van iets over de middenlijn, die de te ver voor zijn doel staande doelman nog maar net over lat wist te tikken. Zo leek de wedstrijd in 0-0 te eindigen, waarmee wij eigenlijk al te weinig zouden krijgen. Tot het eerder beschreven moment ons de das omdeed. Zo’n doelpunt maakt deze speler nooit meer, maar waarom dat nou uitgerekend tegen ons nou wel het geval moest zijn…. Heerlijke wedstrijd, leuke tegenstander, goede scheidsrechter, 0 punten. Rob van Dordt wordt bedankt voor het vlaggen in de tweede helft en na afloop was de nederlaag in een gezellige en drukke kantine al snel vergeten. Volgende week naar Bovenkarspel voor de wedstrijd tegen het 4e team van Kolpings Glorie Blijft.