EVC Edamse Voetbal Club
Na uitoverwinningen van de Dames1 en de MC1 was ik als dames en meiden trainer/coördinator al een gelukkig mens, maar dat werd er alleen maar beter op rond het avonduur. Want na een belachelijk lange terugrit uit Amsterdam in de auto van leidster Greet Langkemper (om maar net zo lang te treuzelen, zodat wij als laatste EVC bereikten) werd ik zeer aangenaam verrast. Er werd door de dames en meiden alvast een voorschot genomen op de 50e verjaardag van de trainer (30 maart), die nu al met zijn 12e seizoen dames en meidenvoetbal bezig is. Dat lijkt een hele opgave, maar de omgang met alle speelsters is fantastisch en dus zijn de jaren omgevlogen. Die kakelende en roddelende vrouwen en vrouwtjes hadden het voor elkaar gekregen om een week lang hun mond niet voorbij te praten en mij in de maling te nemen. De festiviteiten waren goed voorbereid. Bij aankomst op het parkeerterrein stond vanaf het balkon van de EVC kantine een levensgrote Abrahampop al vrolijk te zwaaien en te lachen. En toen het clubhome naderbij kwam, stormden alle speelsters, trainers en begeleiders van de VR1, MC1 en VR1 Zaal het balkon op om de bijna jarige trainer luid toe te zingen. Bij binnenkomst in de kantine moest ik door een grote poort/tunnel, die was samengesteld uit alle speelsters. De boel was gezellig versierd en uiteraard moest het slachtoffer op een met slingers behangen stoel klimmen om allerlei verjaardagsliederen aan te horen en mee te zingen en te klappen. Daarna werd ik bedolven onder prachtige cadeaus. Er volgde een zeer gezellig feest, waarbij ook de dansvloer benut werd. “Hier doe je het allemaal voor”, was een veel geplaatste opmerking van de overige aanwezigen in de kantine. En dat is ook zo en daar ben ik trots op. Ik heb weleens gesprekken gehad bij twee andere clubs en ook wel overwogen om weer eens jongens te gaan trainen, maar de band die ik met deze meiden heb opgebouwd is geweldig en als je dan zo een verrassingsfeest meemaakt, waaruit blijkt wat de meiden van mij vinden en hoe ze over mij denken, moet ik er ook voorlopig niet aan denken om iets anders te gaan doen.
Hierbij bedank ik Anuschka Laarhoven voor de lekkere Abraham cakejes, Viola Kemper en Roos Nordmann (de twee grootste schurken in dit complot) en natuurlijk alle speelsters, trainers en begeleiders van de VR1, MC1 en VR1 Zaal voor dit onvergetelijke feest.
Rolph XXX